InhoudsbeschrijvingMaya lijdt aan slapeloosheid. Ze doet van alles om een paar uur rust te krijgen. Adviezen van vrienden en deskundigen helpen niet. Therapieën via ShopChannel en goedbedoelde cursussen werken evenmin. Als haar geliefde met haar breekt omdat met haar geen land meer te bezeilen valt, verliest ze alle controle. 's Nachts belt ze uit frustratie mensen uit hun slaap. Tot ze op een van die tochten haar mannelijke evenknie, Benoit, tegenkomt. Het is het begin van een bizarre en tedere relatie waarvan het niet zeker is of ze stand kan houden. Want terwijl zij in het heden leeft, trekt hij zich het liefst terug in wat is geweest.

TekstfragmentIk fietste door de donkere straten op zoek naar leven, vervuld van energie. Het was drie uur in de ochtend. Lege pleinen, zwarte laantjes, hier en daar een wakkere duif. Die beesten waren totaal van de kaart sinds de komst van de straatlantaarn. Zou die snel breken, een duivennek? Waarschijnlijk niet. Taaie rakkers, die vliegende ratten. Natuurlijk zag ik soms een mens. De stad slaapt nooit, zogezegd. Ik vond het echter hoogst onaangenaam te moeten constateren dat het geen collega's waren. Ze hadden al nachtrust gehad, op zijn minst een tukje gedaan. Zo niet, dan gingen ze er eentje doen. De rotzakken. Ik zou ze leren.
Mijn verbolgenheid richtte zich niet tegen de late wakers of de vroege vogels. Nog minder tegen de eigenaars van de enkele verlichte ramen die ik zag. Zoals die van de hoeren, wanneer sliepen de hoeren? Die vraag kreeg ik niet meer uit mijn hoofd. Ik reed naar het Glazen Straatje en wandelde erdoor met mijn fiets aan de hand. De meeste dames schenen weinig plezier te scheppen in mijn verschijning. Enkelen bekeken mij met een hoogmoedige en tegelijk medelijdende blik. Durf je niet? Durf je niet?

Recensies'Slaap! is sinds Blauwe maandagen van Arnon Grunberg het meest indrukwekkende debuut dat in de Nederlandse letteren is verschenen. Lees!’ – NRC Handelsblad

'Verbeke is een bijzondere auteur (…) Zij maakt de banaliteit van het leven tot literatuur.’ – de Volkskrant

'Een literair fenomeen.’ – Trouw

`Een sfeervolle, suggestieve en trefzekere roman.’ – Opzij

'Een echt droomdebuut.’ – Marie-Claire

'Een romandebuut waarvan de meeste schrijvers-in-de-dop alleen maar kunnen dromen (…) een werkelijk prachtig debuut.’ – Spits

'Behoort tot het beste wat ik de laatste jaren gelezen heb (…) terecht het beste debuut sinds Blauwe Maandagen genoemd (…) een weergaloze tragikomedie.’ – Eindhovens Dagblad

'Een superieur debuut (…) Annelies Verbeke wordt geen grote, ze is het al.’ – Tubantia

'Grappig, eigenwijs, en soms aandoenlijk (…) De slapeloze zal zich met het debuut van Annelies Verbeke op zijn minst één nacht minder alleen voelen.’ – De Morgen

'Schrijven kan ze, getuige haar debuutroman over de hel van de slapeloosheid.’ – Het Nieuwsblad

'Annelies Verbeke is jong en eigengereid, en ze betreedt het literaire toneel meteen met groot naturel en grote zelfbewustheid.’ – Knack

'Een uitstekend verteller met veel fantasie en humor.’ – Skoop

'Ze heeft alles in zich om een oeuvre op te bouwen als een knuppel in een hoenderhok, vol dwarse, contraire humor. (...) Ze overtuigt ons ervan dat ze voldoende verwrongen verbeeldingskracht in zich heeft om het tot een nieuwe oproerkraaister van de Nederlandse literatuur te schoppen.’ – Focus Knack

Prijzen en nominatiesSLAAP! won
de Vlaamse Debuutprijs 2004
de Vrouw en Debuut Kultuurprijs 2004
het Gouden Ezelsoor 2005

De roman stond op de longlist voor de Libris Literatuurprijs en de Ako Literatuurprijs en op de shortlist van de Gerard Walschapprijs.

InhoudsbeschrijvingHannah en Kim zijn zussen van rond de dertig die er geen punt van maken af en toe te liegen of te stelen. Zowel professioneel als privé komt Hannah in conflict met haar geweten. De zussen maken het zichzelf zo moeilijk dat er uiteindelijk niets anders lijkt op te zitten dan te vluchten naar de andere kant van de wereld. In Australië ondernemen ze een suïcidaal geïnspireerde tocht.

TekstfragmentIk ben de vrouw met het mes. Het is een wit plastic mes dat ik gekocht heb om te picknicken. Dat soort dingen deed ik wel eens. Picknicken. Plastic bestek kopen. Maar hier, op deze foto, ben ik er voorgoed mee gestopt. Hier gebruik ik het mes om te bedreigen. De jongen die ik bedreig heet Wim. Ik woonde drie jaar met hem samen en ik denk dat hij met me wilde trouwen. Zoals je aan zijn gezicht kunt zien, is hij niet erg onder de indruk van mijn mes. Dat kan je hem moeilijk kwalijk nemen. Iemand bedreigen met een mes dat amper brood kan smeren, is behoorlijk theatraal. Maar ik vond dat ik niet zomaar weg kon gaan.

Recensies‘Hier is een auteur aan het werk die precies schrijft wat ze wil schrijven en die zich aan conventies en verwachtingen niet veel gelegen laat liggen. Om in de termen van de roman te blijven: in tegenstelling tot haar hoofdpersoon is Verbeke niet verslaafd aan haar eigen bekoorlijkheid, maar een schrijver die het zichzelf moeilijk wil maken.’ – NRC Handelsblad

'Verbeke pakt de surrealistische Vlaamse traditie weer op. Reus is een harde én mysterieuze roman, die zich ver verwijdert van het realisme, waarin veel Vlaams proza verzand is. (…) Tastbare magie, dat is het handelsmerk van Annelies Verbeke.’ – Trouw

'Reus is ook een heftig, compromisloos boek. Maar met een positief einde.’ – Red

'Een puike opvolger van haar eerste boek, Slaap!.’ – Libelle

'Een maf boek, maar prettig maf.’ – Eindhovens Dagblad

'Interessant boek. Met interessante passages. Interessante invalshoeken. Interessante mensen ook…. Verbeke schrijft mooie zinnen. Ze presenteert ons sterke, veelzeggende beelden.’ – HP/De Tijd

'Annelies Verbeke laat in het koortsige, obsederende Reus zien hoe je in laatste instantie staande kunt blijven in een wereld die veel weg heeft van een freakshow in Total replay.’ – De Limburger

'Stijl: beeldend, sprankelend, elke zin een bonbon. De schrijnende levenspijn van de personages wordt verlicht door de compassie van Verbekes mooie zinnen.’ – BN/De Stem

'Na alle lof die deze jonge, Belgische schrijfster kreeg voor haar debuut Slaap!, dat eind 2003 verscheen, maakt ze met deze tweede roman de verwachtingen meer dan waar.’ – JAN

'Verbeke blinkt in Reus weer eens uit in ‘ontklede’ taal. Simpele zinnen, angstaanjagend en geestig tegelijk. Verbeke won met haar eerste roman Slaap! diverse literaire prijzen. Met Reus zal dat ook weer kunnen, al zit de literaire wereld zo niet in elkaar. Ik gun haar een grote schare lezers. Ze verdient de hoofdprijs.’ – BLVD

'Met Reus verkent Annelies Verbeke net als in haar succesvolle debuutroman Slaap!, de scherpste kanten van de menselijke psyche, daar waar mensen kwetsuren oplopen. (…) Verbeke is er, mede door de beheerste manier waarop zij haar onderwerp benaderd heeft – ze schrijft korte zinnen, die in hun beknoptheid veel meer suggereren dan er effectief wordt gezegd –, in geslaagd een overtuigend beeld te schetsen van een vrouw op zoek naar zichzelf.’ – De Leeswolf

'Reus is niet zomaar een leuk, verzonnen verhaaltje. Het is maatschappijkritiek in literaire vorm. (…) Zowel Slaap! als Reus is geschreven vanuit het perspectief van de verwarde hoofdpersonen. Het kost Verbeke weinig moeite zich in te leven in deze personages.’ – Boek

'Het valt de meeste auteurs zwaar om een tweede roman te schrijven na een succesvol debuut. Zo niet de Vlaamse Verbeke (1976). Voor Slaap! kreeg zij in 2004 zeer veel lof en zowel de Vlaamse als de Nederlandse debutantenprijs. (…) Verbeke bouwt haar verhaal goed op en haar stijl kenmerkt zich door korte, heldere zinnen.’ – NBD/Biblion

InhoudsbeschrijvingGroener gras bestaat uit vijftien ongewone verhalen over mensen die je buren zouden kunnen zijn, maar die er een `afwijkende’ levensstijl op na houden. De verhalen worden verbonden door het terugkerende thema: winnen en verliezen. Soms is het uitgangspunt een schijnbaar bizarre situatie, zoals in het verhaal waarin de jonge vrouw Lola genegenheid opvat voor een os.

Het Geluidshuis bewerkte '3 verhalen uit GROENER GRAS' tot audiofilms.

TekstfragmentOp een frisse lentemiddag ontmoette ze een man bij het prikkeldraad. Hij heette Bert en was een jaar of tien ouder dan zij. `Je lijkt nogal van koeien te houden', zei Bert. Ze haalde haar schouders op en bleef strak voor zich uit kijken. Hij stond nogal dichtbij, vond ze. Met haar nagel verwijderde ze wat mos van een houten paaltje dat de elektrisch geladen afrastering op zijn plaats hielp te houden. `Ken je de gebroeders Heck?' vroeg Bert. Lola schudde haar hoofd. Ze kende niet zo veel mensen. `Die hebben het Heckrund ontworpen. Tot op de dag van vandaag is dat de beste poging om de oeros na te maken. Die is sinds de Middeleeuwen uitgestorven.' Hij leek indruk op haar te willen maken.

Recensies'Opnieuw koppelt Verbeke haar genereuze verbeeldingskracht aan haar keurmerk: nuchterheid die plots aan het galopperen slaat, telkens ook gelardeerd met een heel eigen, soms perplex slaande ironie.’ – De Morgen

‘De humor die Groener gras verlicht, zit ’m in de rake details. (...) De cover roept een gezellige Amélie Poulainsfeer op, maar laat u niet misleiden: in de krachtigste teksten van deze bundel maakt ontroering plaats voor cynisme.(3,5 ster)’ – Humo

`Verbeke heeft een geweldig gevoel voor (ironische, droge) humor, oog voor het tekenende detail. Haar verhalen eindigen nooit waar je dat verwacht. Haar personages zijn kinderlijk wreed, zoals echte mensen. Hun leefwereld is realistisch en absurd tegelijk, net zoals de echte wereld. Tenminste: zoals de mensen en de wereld eruitzien na lezing van Groener gras. Laten we hopen dat Annelies Verbeke met deze magnifieke verhalenbundel over winnen en verliezen een heel belangrijke prijs wint. (****)’ - De Standaard

'Verhalen geschreven met gevoel voor ironie en een bij vlagen prettig zwarte kijk op de mens.' - De Groene Amsterdammer

'Groener gras is een pittige verhalenbundel waarin succesauteur Annelies Verbeke je in absurde situaties rondleidt.’ – Het Nieuwsblad

'Het boek overtreft de vorige twee op alle domeinen. Laat de opener van het boek dan ook een gunstig omen zijn. Op “naar een toekomst waarin een prijs gewonnen wordt”’! – Indy.be

'De toon is zeer eigen, laconiek, grappig en licht onheilspellend tegelijk. (...) Verbeke weet het bizarre die toets van vanzelfsprekendheid te geven (...)’ - Knack

‘... het korte verhaal past haar als een handschoen. Het lijkt zelfs de ideale vorm voor haar aanstekelijke fantasie en haar gevoel voor het absurde. (...) Verbeke is geestig en origineel, in een paar rake beelden typeert ze een persoon en een heel leven. (...) Verbekes trefzekere en beeldende stijl geven de verhalen een grote zeggingskracht. Lola die van een stier houdt, Steven die huppelt, en Etienne die verslaafd is aan internetdating, je begrijpt ze helemaal.’ – De Volkskrant

Prijzen en nominatiesGROENER GRAS werd genomineerd voor de Gerard Walschapprijs 2010 en stond op de longlist van de Gouden Uil.

InhoudsbeschrijvingHet leven ontstond in het water. De zeeën worden leeg. Volgens gewezen schrijfster Monique Champagne luidt de overbevissing de finale fase van het leven op aarde in. Met een emotionele oproep trekt zij door Europa, van het ene ichthyologische congres naar het andere. Haar reis lijkt steeds meer op een vlucht.
‘Vissen redden’ is een roman over grote idealen en intieme drama’s. Over een evolutie zonder plan en een mens met te veel herinneringen. Over eindes.

TekstfragmentZoals altijd was het water mooi van bovenaf, met golven als de kleine zilveren schubben van een immense vis. De regen vermengde zich met vroege zon, voor hij door de Oostzee werd verzwolgen. Alsof er niets aan de hand is, dacht Monique Champagne.

Recensies‘Een liefdesverhaal van duizelingwekkende proporties. (…) Op verbluffend speelse en luchtige wijze krijgt het simpele verhaal van een ongelukkige liefde immense dimensies.’ – NRC Handelsblad

‘... een bijzonder opwindende roman, waarin de schrijfster verbluft met onverwachte wendingen, snelle toonwisselingen en spitse formuleringen. Verbeke heeft sinds Slaap! een indrukwekkende stilistische evolutie doorgemaakt. (...) Haar beste tot nu toe.’ (****) – De Standaard

‘Keihard janken zonder een traan te laten, en dat in een boek waarin veel te lachen valt. Zoiets is onweerstaanbaar.’ (****) – de Volkskrant

‘Verbeke schreef een hoogst schrandere roman over de kunst van het zelfbedrog, waarin ze een laconieke ondertoon weet te handhaven en ook stilistisch een forse stap vooruitzet.’ – De Morgen

‘Gevoelig en betrokken, geestig en gevat, maar ook stoer en onverschrokken.’ – Opzij

‘Het spel met verwachtingen speelt Verbeke knap, net zoals ze een prachtig evenwicht vindt tussen helderheid en lyriek, nuchterheid en roes. Vissen redden is een nieuwe stap in Verbekes oeuvre, dichterbij de realiteit en dieper in de binnenwereld.’ – Recensieweb.nl ****

‘Geslaagde gekte.’ – Boek

‘Wat zijn we onder de indruk (...) 182 pagina’s lang ontroerend mooi (...) Lezen, nu, en straks cadeau geven aan iedereen die een hartslag heeft.’ – Feeling

‘Vissen redden is een sprankelende en verontrustende roman waarin elke zin het verdient zorgvuldig te worden gelezen en is een bewijs dat Annelies Verbeke zichzelf blijft overtreffen. Een verhaal over de liefde en haar teloorgang om heel erg te koesteren.’ - Goedele

‘... de beste roman uit het oeuvre van Annelies Verbeke. Evenwichtig opgebouwd en in een puntgave stijl verteld. Het verhaal doet een beetje absurd aan door de vele vissenweetjes, maar de auteur bereikt méér dan dat. De roman intrigreert door de filosofische passages over de zin van het leven en ontroert door het grote verdriet van Monique.’ – Het Belang van Limburg

‘Annelies Verbeke heeft een voorliefde voor eigenaardige personages en absurde gebeurtenissen, maar toch schrijft ze steeds over herkenbare gevoelens. Dat is niet anders in haar nieuwste roman Vissen Redden.’ (****) – Gazet van Antwerpen

''Fische retten' ist ein liebenswert verschrobener Roman. Verbeke bezaubert mit herrlichen Beschreibungen...So durchzieht den Roman ein feiner Witz, ohne den er wohl das allzu triste Psychogramm einer verzweifelten Frau geworden wäre. Doch Verbeke hält die Balance zwischen Moniques Trauer und der schwer realisierbaren Überzeugung, dass der Mensch auch solche Situationen besser mit Humor nehmen sollte.' - Frankfurter Allgemeine Zeitung

Prijzen en nominatiesGenomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs en de Opzij Literatuurprijs.
Longlist van de Libris Literatuurprijs.
Winnaar van de Provinciale Prijs voor Letterkunde

InhoudsbeschrijvingAnnelies Verbeke en Charlie De Keersmaecker maakten 30 portretten van mensen en plaatsen bij nacht.

TekstfragmentHet is een rustige nacht, en dat mag zo blijven. Raspend geronk ontsnapt uit kelen, neuzen fluiten. Er wordt gretig geslapen. Slechts sporadisch klinkt er een bel. Om middernacht en om vier uur komt de nachtverpleegster van de spoedafdeling langs. Er zijn vier armen nodig om een zware man van doorligwonden te vrijwaren. Tijdens het keren schreeuwt hij zichzelf wakker. Ze sussen hem tweestemmig tot hij verder slaapt.
- uit: 'Marie'

Recensies'Deze mensen, of ze nu matroos op een schip, pokerspeler of palingvisser zijn, geven op een onnadrukkelijke manier veel van zichzelf bloot. Verbeke observeert, en verwerkt stukjes interview in haar teksten. Op telkens twee of drie bladzijden zet ze boeiende, in al hun nuchterheid vaak ontroerende levensverhalen neer. De foto's van Charlie De Keersmaecker ademen dezelfde intieme sfeer van de nacht. Of omgekeerd toont hij de onherbergzaamheid van de nacht, op plekken die baden in ongenadig TL-licht.'
- De Standaard

'Nergens oordeelt ze. Ze observeert, merkt op en noteert. (…) En zo wordt Wakker veel meer dan een praatje bij een (overigens prachtig) plaatje. Bij elke foto trekt in drie pagina’s een heel leven aan je voorbij.'
- Boek

InhoudsbeschrijvingVijftien door thema en personages met elkaar verbonden verhalen over mensen die meer denken te weten dan ze eigenlijk doen of achterblijven met veronderstellingen die wel gegrond zijn.

TekstfragmentHij legt munten in kleine torens op het aanrecht en op de wasmachine in de hoop dat ze zullen worden gestolen, zijn horloge verbergt hij tussen het wasgoed zodat het kan worden meegewassen, zodat het stuk kan gaan. Zij verzamelt het geld op de eettafel alsof ze er winkeltje mee wil spelen, stalt het horloge uit als in de etalage van een juwelier. Ze daagt hem uit, zal iets stelen dat hij niet meteen zal missen, heeft dat vast al gedaan.

Recensies‘Parels zijn het, de vijftien korte verhalen van Annelies Verbeke in de bundel ‘Veronderstellingen’. Sommige zijn gevat en grappig, andere schrijnend ontroerend, maar altijd staan intrigerende personages centraal.’
- Viva


‘De eclectische mix van verhalen krijgt een al even eclectische schrijfstijl mee, hoewel Verbeke, meer dan in haar vroegere werk, ook orde aanbrengt. Zo komt de lezer in een later verhaal plots een personage uit een eerder verhaal tegen. (…) die cameo’s verhogen het instant leesplezier en garanderen vooral dat de vijftien eilandjes van ‘Veronderstellingen’ niet betekenisloos naast elkaar dobberen, maar onder de zeespiegel verbonden blijken. (…) als Verbeke schiet, is het raak. (…) De trefzekerheid waarmee ze ons een spottende spiegel voorhoudt, is wellicht de voornaamste reden om fan te zijn van haar werk.’
- Humo (***)


‘In haar nieuwe verhalenbundel speelt Annelies Verbeke met de veronderstellingen van haar personages én met die van de lezer. Dat is lachen en schrikken tegelijk. (…) een boek dat je met andere ogen om je heen doet kijken. Een meesterlijke, hoogst intelligente en oerkomische verhalenbundel.’
- De Standaard (*****)


‘Verbeke zet de werkelijkheid niet zomaar surrealistisch op zijn kop. Nee, ze tilt ze het liefst behendig uit de hengsels. (…) Aan al dat ingesnoerd verdriet, die dwarsige eenzaamheid én die mild sardonische humor heb je in Veronderstellingen de handen vol. Net als de biograaf in het gelijknamige verhaal beschikt Verbeke over “een neus voor unieke mensen”. Wees gerust: op haar tomeloze verbeeldingskracht staat nog lang geen rem.’
- De Morgen (***1/2)


“Verbeke schrijft in een uiterst beweeglijke literaire stijl, die ontzag afdwingt en je tegelijk steeds opnieuw in lachen doet uitbarsten.”
– Leeuwarder Courant


‘De bundel heeft een mooie, want niet te nadrukkelijke thematische samenhang over de invloed van de hypothese waarmee iedereen zijn leven inkleurt. De samenhang wordt versterkt doordat hoofdpersonen uit het ene verhaal bijrollen krijgen in andere verhalen. (…) De meeste van de vijftien verhalen zetten je op een slimme manier aan het denken.’
- Boek




‘Haar taal is nauwkeurig, esthetisch en uitermate effectief. Verhalen eindigen bijna altijd in schone beelden die hun uitwerking niet missen (…). Zowel haar lezers als haar personages zet ze voortdurend op het verkeerde been. Ze confronteert ze met hun vooroordelen die soms schadelijk, maar soms ook terecht blijken. (…)De vijftien verhalen hangen op ingenieuze wijze met elkaar samen waardoor zich tussen de levens van de veelal nogal eenzame personages een onderlinge verbondenheid manifesteert. (…) hoewel je veel van de situaties die Verbeke schets absurd zou kunnen noemen, weet zij het onwaarschijnlijke waarschijnlijk te maken. (…) Waarschijnlijkheid wordt in dit boek een zeldzaamheid, onwaarschijnlijkheid een constante, en dat is eigenlijk heel realistisch. Net als de samenhang tussen de delen suggereert Verbekes spel met waarschijnlijkheid een universaliteit, in dit geval die van de afwijking.’
- De Groene Amsterdammer


‘Vijftien raak geschetste verhalen, die beter in elkaar haken dan je op het eerste gezicht beseft.’
- Elle

‘Onbewust wordt ook de lezer getest op vooroordelen. (…) een vlot lezende bundel over heel uiteenlopende kleine en grote thema’s die verhaal na verhaal interessant blijft.’
- Boekenkrant

‘Met haar jongste worp, ‘Veronderstellingen’, maakt ze duidelijk dat ze een literaire groei heeft doorgemaakt en dat niemand het korte verhaal beheerst zoals zij. (…)Bij elke lezing zal de lezer op nieuwe inzichten en opvattingen stuiten.’
- Cutting Edge

‘Zonneklaar dat de nieuwe Verbeke er mag zijn. Ze schrijft verhalen om te parafraseren, zinnetjes om te onthouden en uit te spreken op goed gekozen ogenblikken.’
- De Volkskrant (****)


‘Al hebben de personages iets tragisch en zijn de meeste verhalen triest, toch stemt Veronderstellingen vrolijk. Dat heeft te maken met Verbekes heerlijke humor, met de wondermooie sfeerbeelden waarop ze ons vergast en met de spiegel die ze ons nu en dan voorhoudt. 'Veronderstellingen’ is een boek dat uitnodigt tot herlezing. Het verrassingseffect verdwijnt niet, integendeel.’
- Cobra.be (*****)












Prijzen en nominatiesGenomineerd voor de BNG Literatuurprijs.

InhoudsbeschrijvingEen reis langs grote steden in veertig korte verhalen van interessante nieuwe schrijvers en toonaangevende auteurs. Van Mexico-Stad naar Athene, van Lydia Davis tot Haruki Murakami. NAAR DE STAD biedt een boeiende kennismaking met een veelzijdig en eigenzinnig genre. Broedplaats, schuilplek, smeltkroes, strohalm of draaikolk: in dit boek duikt de stad op als thema, decor of tegenstrever.

Tekstfragment'In zijn beroemde studie The Lonely Voice stelt Frank O'Connor dat hoofdpersonen van korte verhalen vaak buitenstaanders zijn (...) juist een buitenstaander kan het vermoeden van grotere thema's voelbaar maken: zijn verbazing, schok of ontheemding is nog vers. Wij denken dat het korte verhaal zeer geschikt is om het zwervende, zich verloren voelende individu zijn identiteit terug te geven. (...)
Hoewel het korte verhaal in ons taalgebied niet altijd even gastvrij wordt ontvangen – veel van de verhalen in Naar de stad, ook die van gevestigde auteurs, zijn voor het eerst in het Nederlands vertaald – is het een genre dat de eenentwintigste eeuw goed past. Niet enkel de personages, ook de auteurs van deze bundel zwerven. Velen van hen wonen niet in het land waar ze zijn opgegroeid (Laroui, Mabanckou, Li, Albahari, Soltanzadeh, Adichie) of zijn kinderen van migranten (Lahiri). Het is wellicht geen toeval dat het korte verhaal in de Verenigde Staten sinds begin vorige eeuw zoveel wereldberoemde schrijvers voor zich wist te winnen. (...)

Sanneke van Hassel en Annelies Verbeke in de Inleiding van NAAR DE STAD

Recensies'Wie kan die beter samenstellen dan Annelies Verbeke en Sanneke van Hassel, de koninginnen van respectievelijk het Vlaamse en het Nederlandse korte verhaal? Ze schreven er zelf een rits en kennen het genre door en door. Dat is te merken aan hun schitterende bloemlezing 'Naar de stad' (...) Je kan alleen maar bewondering hebben voor dit bijzonder smaakvol samengestelde boek. Het is prijziger dan de gemiddelde roman. Maar het is ook zoveel beter.' - De Standaard

Recensent Pieter Steinz loofde het boek tijdens zijn boekenrubriek in de Tros Nieuwsshow op de Nederlandse Radio 1. Hier te herbeluisteren.

Het Parool eindigde een lovende recensie voor NAAR DE STAD met: 'Bloemlezing geslaagd!'

NRC Handelsblad schreef: 'Wat het mooiste aan deze bloemlezing is, is dat Verbeke en van hassel niet alleen goede verhalen hebben verzameld, maar daarbij ook rekening hebben gehouden met de geografie.'

InhoudsbeschrijvingVeertig mensen zitten vast in een skilift, hoog boven een dal in Tirol. De gemoedelijke sfeer slaat om als ze het koud krijgen.


TekstfragmentEr was een schok, gedaver met geluid
Daarna de wind en zacht geknerp van staal
De skilift hangt in ijle lucht, de zon
Staat laag en bleek, daaronder rust ein Tal

Hier binnen klinkt veel 'oh' en 'wat is dit?'
Terwijl men staat en zit en rekt en spiedt
Het landschap achter 't raam blijft wat het was
Nu dringt het door: beweging is er niet

Recensies‘Een verrukkelijk kijk- en leesstuk van internationale allure, waarin de zotternij hoogtij viert.' (****) - De Morgen

‘Een klucht in hogere sferen.’ (****)
- de Volkskrant

'Een ode aan de verbeeldingskracht, over de almacht van een auteur over zijn personages, over te zijn en niet te zijn. (…) Een origineel en grappig boek, waar het schrijf- en tekenplezier van af spat. Verbeke en Verplancke vormen een uitstekend duo.’ (****) - de Standaard

‘Een uitzonderlijk boek. (…) Een topper van formaat. (…) Een origineel en bijzonder onderhoudend boek. Verbeke haalde het onderste uit de kan en schreef een tekst in jambische pentameters op rijm. Het resultaat is een in onze contreien zelden geziene krachttoer. Hetzelfde geldt voor Verplancke, wiens tientallen tekeningen in een brede waaier van stijlen het perfecte complement vormen op een soms hilarische maar steeds beklijvende tekst.’ - Staalkaart

‘Vrieskou of geen vrieskou, Tirol inferno is – zowel in tekst als in beeld – een warmbloedig eindresultaat.’ (*****)
- Zone 3500 (Stripblad)

‘Het plezier van auteur en illustrator is tanstbaar. Verbeke laat zien hoe makkelijk ze met taal speelt: de versvorm komt nooit geforceerd over. Bovendien is de plot hilarisch.’
- Metro (****)

'Een uniek werk. Heel mooi. (****) - Striptip.nl

'Een hoogstaand en intrigerend geheel. De tekst van Annelies Verbeke is al even eigenzinnig qua aanpak als de tekeningen van Verplancke. Een bijzonder sterk en schitterend uitgebalanceerd voorbeeld van een graphic novel.' - De Leeswolf

'De personages van Verbeke zijn herkenbaar, maar niet karikaturaal. De manier waarop ze hen observeert en ironiseert, is hilarisch, maar nooit lacht ze haar personages uit. Verbeke brengt in haar werk de lezer aan het lachen, al laat haar humor ook steeds een wrange smaak na. Die vorm van kritiek maakt van haar zo'n goede schrijfster.' – Poëziekrant

‘Een graphic novel in de ware zin van het woord: Verbeke kwinkeleert in het Nederlands van de straat, Verplancke illustreert met een treffende onmiddellijkheid.’ – Cutting Edge

‘Zowel Annelies Verbeke als Klaas Verplancke verdienen dankzij hun rijkgevulde bibliografieën al bij voorbaat lof en erkenning. Met ‘Tirol inferno’ mogen ze wat mij betreft onbeperkt literaire prijzen oogsten. (…) Dit boek, een eerbetoon aan Sartres l’enfer c’est les autres, is een absolute aanrader, zowel voor het ‘zotte’ verhaal als de tekeningen die elkaar aanvullen, ja, maar die ook op zichzelf sterk staan.’ – Kunsttijdschrift Vlaanderen

InhoudsbeschrijvingAlphonse is met zijn geliefde Kat verhuisd naar de Vlaamse Westhoek. Ver weg van het drukke Brussel en het wisselvallige muzikantenbestaan is hij gelukkig met zijn eenmansklusjesbedrijf. Zijn klanten zijn lovend over zijn werk, en nog meer onder de indruk van hemzelf. Als hij de binnenkant van hun huizen ziet, tonen ze hem ook wat er in hun hoofd omgaat. Alphonse wil geen Jezus zijn, geen goeroe worden. Hij helpt omdat hij dat kan.

TekstfragmentHij rijdt door het warme, klare weer, door het landschap dat hem vreemd blijft maar waarvan hij aarzelend is gaan houden. Soms mist hij de stad nog, de kleuren, de geluiden, de afleiding. Hier is het anders, niet slechter. De bloesems en het gezoem van de lente zijn overgegaan in een veelbelovende zomer die voor een teveel aan regen op de vlucht sloeg en dan terugkeerde om de nakende herfst te verwarren. De velden zijn nog zompig. Alsof ze niet dof en vlekkerig worden, knikken de boomkruinen vol ingehouden bravoure naar de lucht, onophoudelijk: laat maar komen. Hoppalen torsen dikke bellen, dronken van zichzelf, klaar voor oogst. Eenzaam stof waait op en strand in plassen. Rotondekunst toont dieptepunten. Hij weet niet zeker of dat alles hem sterkt dan wel bedwelmt.

Recensies'Een superbe vertelling... Deze Verbeke mag je niet missen.' (*****) De Volkskrant

'Het boek vraagt nogal wat van de lezer, maar je krijgt er veel voor terug.' (****) NRC Handelsblad

'Annelies Verbeke laat je huilen met haar taal. (...) DERTIG DAGEN is en schitterend boek, even romantisch als tragisch, in superieure stijl geschreven.' - Brabants Dagblad.

'Verbeke overtreft zichzelf in deze intrigerende roman. Op elke pagina staat wel een parelende formulering, haar subtiele humor maakt veel ongemakkelijke situaties draaglijk en zelfs haar metaforen, zo'n gevaarlijk stijlmiddel, zijn geslaagd.' - VPRO Gids

'Gelukkig is Annelies Verbeke geen schrijver die zich al te veel gelegen laat liggen aan klassieke plots en keurige waarschijnlijkheid. (...) Maar het is Verbeke om meer te doen dan haar lezers slimmig op het verkeerde been te zetten. De vragen die haar roman opwerpt over goedheid, medemenselijkheid, buitenstaanderschap en racisme zijn wezenlijk, en de antwoorden niet al van tevoren ingevuld. Dat het uitbundige gezelschap van Westhoekers bovendien niet verwordt tot een freak show, en de roman niet tot tragikomische kitsch, is te danken aan Verbeke's vernufitge stijl, die elk moment soepel kan transformeren van ongeremd naar ingetogen, van lyrisch naar nuchter. Het maakt een roman mogelijk die zich onttrekt aan ieder duidelijk afgebakend genre, en wel door ze allemaal te incorporeren; een roman die in al zijn lichtvoetigheid diepzinnig is, grappig, ernstig, absurdistisch en betrokken. Een roman die prangende politieke kwesties aan de kaak stelt - vluchtelingenproblematiek, broeiend nationalisme en vreemdelingenhaat - zonder te vergeten dat ze een roman is en geen pamflet.' -De Groene Amsterdammer


'Een moedig, inspirerend en aangrijpend boek.' - (*****) De Standaard

'Geraffineerd bespeelt Verbeke het register van de dualiteit: leven en dood, goed en slecht, vriend en vijand gaan nauw met elkaar samen.' (****) De Morgen

(*****) Knack

Prijzen en nominatiesWinnaar F. Bordewijkprijs
Winnaar Opzij Literatuurprijs
Winnaar Lezersprijs NRC Handelsblad
Shortlist ECI Literatuurprijs

InhoudsbeschrijvingIn de vijftien verhalen van Halleluja ontdekken de personages dat elk begin een einde in zich draagt en dat een einde vaak, maar niet altijd, een nieuw begin inluidt. Annelies Verbeke is hier op haar best en weet zoals altijd verrassende en verontrustende situaties te creëren. Een verhalenbundel over onvermijdelijk verlies en de lastige lokroep van de schone lei.

Tekstfragment‘Niet huilen, hartje. Niet huilen.’ Ze zeggen het om beurten. Door bolle tranen kijk ik van haar naar hem. Ze voeren een wedstrijd in vermoeidheid, zien eruit alsof ze elk moment door uitputting kunnen worden gevloerd. De avond is nog jong.
Ze hebben me in mijn maxicosi op de tafel gezet, tussen de borden met de resten van een thuisbezorgde maaltijd. Chinees vandaag, gisteren pizza, morgen ook. Sinds ik er ben eten ze elke week ongezonder en meer. Beiden zullen in de loop van de komende vijf jaar aanzienlijk zwaarder worden en zich daar slecht bij voelen, daarna zal een periode van sport en zelfcontrole aanbreken, waarin hij niet en zij wel zal volharden. Hij zal er een symbool in lezen – haar succes, zijn falen – en in zijn verbittering zal hij dat vermeende symbool vermenigvuldigen tot zij er genoeg van zal krijgen.' (Uit het verhaal 'Huilbaby')


Recensies'Verbeke snuffelt aan de mens en ruikt tristesse. Opgekalefaterde, door woorden als succes en geluk vermomde tristesse die vooral in de kleine dingen schuilt (...) Toch blijft de toon in Halleluja vrijwel constant licht. De verhalen lijken haast gezellig, maar de gezelligheid is van het slag waar je in de hapjes stikt en de theelichtjes een uitslaande brand veroorzaken.'
(**** De Standaard)

'Het is niet omdat verwarring, tweeslachtigheid en bevreemding niet passen in een Hollywood-scenario, dat ze daarom niet menselijk zijn. Integendeel. Verbeke verwerkt de lapjes ervaringen en inzichten tot een veelkleurig patchwork, dat soms confronterend is, maar op een bepaalde manier het echte leven nabootst en daarom ook troost biedt.'
(**** De Morgen)


'Deze verhalen zijn soms vervreemdend, maar intrigeren altijd en appelleren vooral aan de fantasie en het inlevingsvermogen van de lezer.'
(**** Het Nieuwsblad)

'In haar verhalen schuilt altijd een surreële dreiging, die door haar vreemde personages niet zozeer in gang wordt gezet, als wel blootgelegd. (...) Verbeke zorgt er - nagenoeg in haar eentje - voor dat het Vlaamse kortverhaal alive-and-kicking is. Daar zijn we haar, God zij geprezen, zeer dankbaar voor.'
(***1/2 Humo)


'Dat is de kwaliteit van haar proza: er dringt zich een andere logica op aan de lezer. (...) Het lijkt een rode draad bij Verbeke: goed bedoelende personages die verstrikt raken in steeds engere, groteske gedachtenconstructies. Alsof de J.D. Salinger van 'Nine stories' gemixt werd met Jan Eelens 'In de gloria'.'
- Karel Alleene in Cutting Edge (****)

'Zowat iedereen loopt in deze verhalen verloren en de vaste parameters (man, moeder, gezin) zorgen vaak voor verwarring en vervreemding. Mede dankzij Verbeke zijn verhalenbundels niet langer de kneusjes van de Nederlandse literatuur. Ze bewijst dat een kortverhaal net zoveel finesse, verbeelding en inzicht vereist als een roman. Dompel je dus onder in de wonderbaarlijke, verontrustende en ook troostende wereld van Halleluja. Leesvreugde gegarandeerd.'
- Johanna Spaey in Feeling

'Verbeke voert wel meer verrassende stemmen op in haar verhalen. (...) Toch − en daar toont zich de meesterverteller − ben je altijd bereid met de personages mee te gaan. Ze zijn eigenzinnig, maar wel herkenbaar.
Ook stilistisch maakt Verbeke indruk: haar schrijfstijl varieert van ingetogen tot meeslepend en is dan weer poëtisch of experimenteel.'
- Dieuwertje Mertens in Het Parool, Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant (*****)

'Verbekes verhalen werken vaker met voorvallen en verschijnselen uit het dagelijks leven, die ze in alle consequenties doordenkt, waarbij ze allerlei zijpaden inslaat en de gekte niet al te erg de overhand laat krijgen. Ze gaat even aan de rand van de werkelijkheid staan en laat haar verteller vaak met enige vertwijfelde bezorgdheid toekijken. (...) En daar overheen haar steeds opgewekt ogende maar in de grond melancholieke gevoel voor humor, dat zich uit in kleine, vaak verborgen geestigheden. (...) De schrijfster bereikt hier, en regelmatig ook elders in dit indrukwekkende verhalenboek, een ultieme vorm van humor.
(...) Verbeke slaagde erin haar grote bezorgdheid en mededogen niet op de voorgrond te plaatsen, ze verbergt zich, ze wil er niet zijn. En juist daarom maken haar verhalen diepe indruk.'
- Kees 't Hart in De Groene Amsterdammer

'In Halleluja demonstreert ze haar brille haast achteloos in vijftien prachtige verhalen. De domkop die beweert niet van dit genre te houden, spreken we graag nog eens na het lezen van deze bundel.'
- Katja de Bruin in VPRO Gids

'In haar nieuwste verhalenbundel Halleluja doet Annelies Verbeke opnieuw waar ze goed in is: miniatuurtjes maken waarin ze de mensheid beschouwt. Met een combinatie van compassie, nieuwsgierigheid en verbazing fileert ze in achtereenvolgende, uiteenlopende situaties de menselijke soort. (...) met haar originele blik maakt Annelies Verbeke er voor haar lezers in elke compositie een vilein feestje van.'
- Opzij

'De omschrijving 'tragikomisch' doet ze evenmin recht; die suggereert een genre, een techniek, maar wát Verbeke precies doet, is moeilijk te ontrafelen. De verhalen zijn beladen met grote, wanhopige gevoelens waarna er momenten van comic relief volgen, maar de grapjes lijken per ongeluk, vanzelfsprekend. Verbeke schrijft, zo lijkt het, zonder vooropgezet 'gevoelsschema', ze schrijft niet toe naar de grap, de verwondering of de ontroering. De personages zijn gewoon ontzettend écht. (...) Een nieuwe blijk van meesterschap dat die stijlen zonder hobbels met elkaar versmelten.' - Persis Bekkering in De Volkskrant (*****)

'Verbeke's elliptische stijl en haar nuchtere weergave van fantastische of gruwelijke gebeurtenissen geven deze verhalen een heel aparte sfeer. Ze beschrijft een licht krankzinnig universum dat toch heel erg aan het onze doet denken. Me dunkt dat dit in deze korte, soms ultrakorte verhalen nog sterker naar voren komt dan in haar romans. (...) Hoe het ook zij, met 'Halleluja' laat Annelies Verbeke zien dat ze zich tot een ijzersterke verhalenverteller heeft ontwikkeld, ze bespeelt verschillende registers zonder dat de eenheid in haar werk verloren gaat. (...) Bizar, geheimzinnig, ijzersterk.'
- Rob Schouten in Trouw

'De allerbeste schrijvers zijn zieners. Annelies Verbeke is er zo een. (...) Ze herschept de chaos van het leven en de onberekenbare menselijke binnenwereld, waartegen haar personages zich met wisselend succes teweer stellen. (...) Het menselijk tekort is een onuitputtelijke bron van inspiratie; bij Verbeke verschijnt het in een fantasievolle, vrolijk stemmende variatie.' (*****)
- Esther Wils in BN De Stem

Halleluja is a dark but often funny collection that shines a light on life’s hidden depths, despite its heightened sense of reality. Verbeke has created strong characters that are real and relatable, in an original, diverse and wildly entertaining reading experience that should be slowly savoured.' (****)
- Flanders Today

'(...)verrassende vertelstemmen. (...) Verbeke weet ze allen even geloofwaardig tot leven te wekken. De kracht van deze korte verhalen zit hem in de suggestie.'
H/P De Tijd


Prijzen en nominatiesJ.M.A. Biesheuvelprijs voor de beste verhalenbundel van het jaar
Cutting Edge Award voor het beste Nederlandstalige boek van het jaar
Shortlist ECI Literatuurprijs

InhoudsbeschrijvingWanneer de auteur in een zelfgegraven graf discreet ligt na te denken over het einde van haar schrijverschap, komen haar schaduwzijden in verzet en dwingen haar tot groepstherapie. Daarbij ontmoet ze enkele notoire personages, onder wie Werther, wellicht de bekendste Hoog Sensitieve Persoon uit de literatuurgeschiedenis, en de onaantastbare schrijvers Johann Wolfgang von Goethe en Thomas Mann. De Amerikaanse psychologe en bestsellerauteur Elaine moet het gesprek in goede banen leiden. Al snel blijkt dat het niemand aan wanhoop en ergernissen ontbreekt. Kan de literatuur troost bieden?

Annelies Verbeke schreef deze novelle in het kader van TeGek?! - de organisatie die jaarlijks een thema uit de psychiatrie centraal plaatst om het bespreekbaar te maken. Jaarthema 2019 was 'hoogsensitiviteit'.


TekstfragmentWie wordt daar opgegraven uit een modderige kuil? Wie was zo gek zich daarin te verschansen uit onbegrijpelijk of op zijn minst overdreven ongenoegen? Van wie is die oorlogstronie, wie behoren die benen in slijkbroek toe? Wie opent daar de plakkerige wimpers om geërgerd met de ogen te kunnen rollen? Wie draait daar liggend een joint en steekt die zuchtend op?
Hemeltjelief!
Het is de auteur!

Recensies'Een verbazingwekkend veelzijdig stuk proza. (...) Hooggevoeligheid is de prijs die de woedende schrijver die niet schrijven wil, maar toch telkens de lezer verrast, betaalt voor haar onontkoombare werk.' (****) - Maria Vlaar in De Standaard

“Op het (relatief) beperkte speelveld van een novelle toont Annelies Verbeke zich, net als in haar kortverhalen, een meester in het genre.” (Jooris Van Hulle)

'Een knappe, zeer goed geschreven novelle. (...) Als studieobject voor wie goed belezen is heel interessant.' - Leeskost.nl