- 11.05.2018
- 23.02.2018
- 11.02.2018
- 11.02.2018
- 11.02.2018
- 18.09.2017
- 30.01.2017Lof in de pers voor HALLELUJA
'Verbeke snuffelt aan de mens en ruikt tristesse. Opgekalefaterde, door woorden als succes en geluk vermomde tristesse die vooral in de kleine dingen schuilt (...) Toch blijft de toon in Halleluja vrijwel constant licht. De verhalen lijken haast gezellig, maar de gezelligheid is van het slag waar je in de hapjes stikt en de theelichtjes een uitslaande brand veroorzaken.'
(**** De Standaard)
'Het is niet omdat verwarring, tweeslachtigheid en bevreemding niet passen in een Hollywood-scenario, dat ze daarom niet menselijk zijn. Integendeel. Verbeke verwerkt de lapjes ervaringen en inzichten tot een veelkleurig patchwork, dat soms confronterend is, maar op een bepaalde manier het echte leven nabootst en daarom ook troost biedt.'
(**** De Morgen)
'Deze verhalen zijn soms vervreemdend, maar intrigeren altijd en appelleren vooral aan de fantasie en het inlevingsvermogen van de lezer.'
(**** Het Nieuwsblad)
'In haar verhalen schuilt altijd een surreële dreiging, die door haar vreemde personages niet zozeer in gang wordt gezet, als wel blootgelegd. (...) Verbeke zorgt er - nagenoeg in haar eentje - voor dat het Vlaamse kortverhaal alive-and-kicking is. Daar zijn we haar, God zij geprezen, zeer dankbaar voor.'
(***1/2 Humo)
'Dat is de kwaliteit van haar proza: er dringt zich een andere logica op aan de lezer. (...) Het lijkt een rode draad bij Verbeke: goed bedoelende personages die verstrikt raken in steeds engere, groteske gedachtenconstructies. Alsof de J.D. Salinger van 'Nine stories' gemixt werd met Jan Eelens 'In de gloria'.'
- Karel Alleene in Cutting Edge (****)
'Zowat iedereen loopt in deze verhalen verloren en de vaste parameters (man, moeder, gezin) zorgen vaak voor verwarring en vervreemding. Mede dankzij Verbeke zijn verhalenbundels niet langer de kneusjes van de Nederlandse literatuur. Ze bewijst dat een kortverhaal net zoveel finesse, verbeelding en inzicht vereist als een roman. Dompel je dus onder in de wonderbaarlijke, verontrustende en ook troostende wereld van Halleluja. Leesvreugde gegarandeerd.'
- Johanna Spaey in Feeling
'Verbeke voert wel meer verrassende stemmen op in haar verhalen. (...) Toch − en daar toont zich de meesterverteller − ben je altijd bereid met de personages mee te gaan. Ze zijn eigenzinnig, maar wel herkenbaar.
Ook stilistisch maakt Verbeke indruk: haar schrijfstijl varieert van ingetogen tot meeslepend en is dan weer poëtisch of experimenteel.'
- Dieuwertje Mertens in Het Parool, Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant (*****)
'Verbekes verhalen werken vaker met voorvallen en verschijnselen uit het dagelijks leven, die ze in alle consequenties doordenkt, waarbij ze allerlei zijpaden inslaat en de gekte niet al te erg de overhand laat krijgen. Ze gaat even aan de rand van de werkelijkheid staan en laat haar verteller vaak met enige vertwijfelde bezorgdheid toekijken. (...) En daar overheen haar steeds opgewekt ogende maar in de grond melancholieke gevoel voor humor, dat zich uit in kleine, vaak verborgen geestigheden. (...)
Zulk soort standpunten dus en vervolgens iets schrijven dat zich volkomen logisch aan je voordoet en dat Verbeke weet te gieten in beelden die vaak genoeg een lach of schaterlach bij me opriepen. (...) Dus bereikte de schrijfster hier, en regelmatig ook elders in dit indrukwekkende verhalenboek, een ultieme vorm van humor.
(...) Ze grossiert in fraaie zinnen en beelden. (...) Iets zegt me dat ik door moet gaan met citeren omdat deze verhalen juist bestaan uit dit soort geweldige zinnen, zinnetjes, voorstellingen en inkijkjes in de zin en onzin van het bestaan. Verbeke slaagde erin haar grote bezorgdheid en mededogen niet op de voorgrond te plaatsen, ze verbergt zich, ze wil er niet zijn. En juist daarom maken haar verhalen diepe indruk.'
- Kees 't Hart in De Groene Amsterdammer
'In Halleluja (De Geus) demonstreert ze haar brille haast achteloos in vijftien prachtige verhalen. De domkop die beweert niet van dit genre te houden, spreken we graag nog eens na het lezen van deze bundel.'
- Katja de Bruin in VPRO Gids
'In haar nieuwste verhalenbundel Halleluja doet Annelies Verbeke opnieuw waar ze goed in is: miniatuurtjes maken waarin ze de mensheid beschouwt. Met een combinatie van compassie, nieuwsgierigheid en verbazing fileert ze in achtereenvolgende, uiteenlopende situaties de menselijke soort. (...) met haar originele blik maakt Annelies Verbeke er voor haar lezers in elke compositie een vilein feestje van.' - Opzij
'De omschrijving 'tragikomisch' doet ze evenmin recht; die suggereert een genre, een techniek, maar wát Verbeke precies doet, is moeilijk te ontrafelen. De verhalen zijn beladen met grote, wanhopige gevoelens waarna er momenten van comic relief volgen, maar de grapjes lijken per ongeluk, vanzelfsprekend. Verbeke schrijft, zo lijkt het, zonder vooropgezet 'gevoelsschema', ze schrijft niet toe naar de grap, de verwondering of de ontroering. De personages zijn gewoon ontzettend écht.
Dat is geen voor de hand liggende typering, want Halleluja is dikwijls absurdistisch. (...)Verbeke heeft er geen moeite mee verschillende registers in te zetten, soms meerdere binnen één verhaal. Ook dat brengt je op een intuïtief niveau dichter bij de personages, en het is een nieuwe blijk van meesterschap dat die stijlen zonder hobbels met elkaar versmelten.' - Persis Bekkering in De Volkskrant (*****)
'Verbeke heeft precies de goede toon voor dit soort verhalen, ze zijn een beetje bizar, beginnen vaak geheimzinnig, je weet net als haar hoofdpersonen niet precies waar of bij wie je bent en ze houdt er een pittige, levendige stijl op na en misschien wel het belangrijkste: ze weet weg te laten en te suggereren. (...) Verbeke's elliptische stijl en haar nuchtere weergave van fantastische of gruwelijke gebeurtenissen geven deze verhalen een heel aparte sfeer. Ze beschrijft een licht krankzinnig universum dat toch heel erg aan het onze doet denken. Me dunkt dat dit in deze korte, soms ultrakorte verhalen nog sterker naar voren komt dan in haar romans. (...) Hoe het ook zij, met 'Halleluja' laat Annelies Verbeke zien dat ze zich tot een ijzersterke verhalenverteller heeft ontwikkeld, ze bespeelt verschillende registers zonder dat de eenheid in haar werk verloren gaat. Dat is het meest bijzondere misschien nog wel, ondanks al die verschillende werelden in haar verhalen (bejaardentehuis, eind der tijden, Afrikaanse woestijn, sportschool) gaan ze toch allemaal over hetzelfde: hoe verander je, hoe vernieuw je, wat is je nieuwe vel. (...) Bizar, geheimzinnig, ijzersterk.'
- Rob Schouten in Trouw