Stukken

Recensies STUKKEN TgSTAN met 'Liefde bij wijze van spreken' van Yves Petry en Annelies Verbeke.

Het mooiste stuk uit STUKKEN is Graz, een monoloog van acteur Frank Vercruyssen op tekst van de Vlaamse schrijver Bart Moeyaert. En het meest hilarische is Liefde bij wijze van spreken, geschreven door Annelies Verbeke en Yves Petry, gespeeld door alle acteurs samen - maar ertussendoor zitten ook stukjes die er mogen zijn.
De Volkskrant, 3 april 2009

De briefwisseling van Verbeke en Petry kent dan weer een teveel aan woorden en schetst een relatie tussen een schrijver en een lezeres. Wat begint bij bewondering voor elkaar escaleert in een hilarische scheldpartij. Een stuk over hoe ver je kunt gaan in compromisloos je gedacht zeggen en welke eenzaamheid ermee gepaard gaat.
Cutting Edge, 20 maart 2009

..., een briefwisseling tussen een lezer en een schrijver, Peggy Poppers die gefascineerd is geraakt door de roman Liefde bij wijze van spreken van Rik Message. Wat begint als een kabbelende correspondentie loopt geleidelijk volledig uit de hand. De schrijver wordt hier verbeeld door twee tegen elkaar opbiedende pikkebroekjes (Robby Cleiren en Nico Sturm), Peggy Poppers krijgt vorm in een pittig damestrio (Natali Broods, Tine Embrechts, Sara de Roo), (...). Hilarisch zijn de confrontaties die Annelies Verbeke en Yves Petry schreven in ieder geval.
De Groene Amsterdammer, 14 april 2009

Rail Gourmet

Annelies Verbeke schreef met Rail Gourmet een nieuwe theatertekst voor Wunderbaum. Het is een verhaal over de wanhopige, energieke poging tot contact in een uitdijend landschap van werk- en woonplekken. Vinden we het geluk door steeds maar onze grenzen te verleggen, of door een manier te vinden om ergens te kunnen blijven?

Rail Gourmet: een drieluik in een box. Deze voorstelling bestaat uit drie delen: een muzikale performance, een mobiele telefoongevecht en een locomotiefdialoog. De schrijfster en de acteurs lieten zich inspireren in de buurt van Brussel-Zuid, met zijn internationale station en zijn emballagebedrijf onder de sporen, waar de maaltijden worden ingepakt voor de Thalys en de Eurostar.

Nederlands gesproken, in Brussel met Franse boventitels
Van en met: Maartje Remmers, Wine Dierickx, Matijs Jansen en Walter Bart
Tekst: Annelies Verbeke
Dramaturgie: Jeroen Versteele
Muziek: Jens Bouttery
Vormgeving: Maarten van Otterdijk
Coproducent Rotterdamse Schouwburg
In samenwerking met: KVS
Met dank aan: deBuren, Rail Gourmet Belgium

"Het stuk is ingenieus geschreven en wordt prachtig gespeeld." (****)
De Volkskrant

"Wat op het podium gebeurt, is wat ontstaat wanneer twee partijen voor elkaar een meerwaarde betekenen. De bloedmooie tekst van Annelies Verbeke en de persoonlijkheden die Wunderbaum uitmaken, laten je rillen."
De Standaard

"Tedere en theatrale dialogen. (...) Prachtig schuchter en vervuld van dromerige poëzie vertolken Jansen en Remmers de vervulling van hun dromen. Het is of ze door een tijdloze ruimte reizen, eeuwig met elkaar verbonden." (****)
NRC Handelsblad

"(...) het knappe acteerspel weet zich nu gesterkt door de samenwerking met een tekstschrijver (...) een gedetailleerd oog voor de grijze mensenmassa en haar muizenissen (...) documentair theater maar met dromerige vegen. Gegarandeerd kom je met een gram meer geluk buiten die avond."
De Morgen

ALMSCHI! The best of Alma Mahler

ALMSCHI! The best of Alma Mahler is een muziektheatervoorstelling van Theatergezelschap SKaGeN en de Octopus Solisten, met een tekst van Annelies Verbeke. Meer info op de site van SKaGeN 

FLOW MY TEARS

Veenfabriek in coproductie met Wunderbaum

Te zien van 8 februari t/m 27 april 2012

De prachtige muziek van de 16e eeuwse componist John Dowland vormt het uitgangspunt voor Flow my tears met Jeroen Willems en Marleen Scholten (Wunderbaum).

Een man en een vrouw met een verleden trekken rond met een band. Samen brengen ze muziek van John Dowland. Uitgedost als Ojibwe Indianen. Want dat zijn ze. Of zo voelen ze zich toch. Vooral de man. Die wil Kwekwekibiness worden genoemd.
Tijdens een optreden ergens halverwege de tour laat een onderhuidse spanning tussen enkele groepsleden zich niet langer verbergen. Kwekwekibiness ergert zich in toenemende mate aan het individualisme van de klavecimbelspelende Engel Frans, de outsider onder de outsiders. Ook vindt hij dat ze de Indiaan in de eeuwig dolende Dowland moeten bevrijden. Er wordt wat afgejankt bij de zestiende eeuwse componist. Kwekwekibiness zou liever wat heroïsch activisme zien. En Ware Indianen, die het Belang van Eenheid erkennen.
De boog kan altijd gespannen staan. Vernietiging dreigt.
Maar zij is er ook nog. Zijn vrouw. De amazone die in hun verleden de strijd tegen zijn alcoholisme aanvoerde en haar man ook nu een krijger blijft noemen. In haar dromen ontmoet ze de ander-dan-menselijken, en ze heeft hen iets beloofd. Ze wil blijven blijven. Alles is gemaakt van tranen, maar haar liefde is een rots.


Regie Paul Koek Tekst Annelies Verbeke
Spel en zang Jeroen Willems en Marleen Scholten
Muziek Walter van Hauwe (blokfluit), Ton van der Meer (toetsen), Frans de Ruiter (klavecimbel), Pieter Smithuijsen (contrabas)(Asko|Schönberg)
Scenografie Theun Mosk i.s.m John van Oostrum
Kostuums Dorothee Curio Geluid Will-Jan Pielage regie assistentie Jacobien Elffers Kostuum assistentie Roos Smith licht Kas van Huisstede techniek Joris Reijmer

Opgelet: het stuk speelt maar 1 keer in België: op 29-3-2012 in NTGent
Voor de volledige speellijst klik hier. De tekst van Annelies Verbeke, die eerder al voor Wunderbaum het gevoelige 'Railgourmet' schreef, levert ditmaal veeleer flarden op, een mikmak aan stukjes biografie van Dowland, een situering van de Ojibwe Indianen en enkele mooie liefdesbetuigingen (…) Puzzelstukjes vallen met die gedachte langzaam ineen: net zoals de Ojibwe Indianen evenveel geloof hechten aan de droom als aan de realiteit, geldt dat ook voor dit koppel. (…) 'Flow my tears' is zo'n voorstelling die zich schuchter en slechts bij mondjesmaat bloot geeft. Ze houdt je daarmee als kijker op afstand, maar schiet je onverwachts ook een pijl in het hart. – Cobra.be Flow my tears speelt met enorme contrasten en laveert tussen de eenvoudige sereniteit van de muziek, de beladenheid van de teksten, de theatraliteit van de personages en het stille commentaar. (****) – Theaterkrant. Wonderlijk Indianenverhaal (***) – NRC Handelsblad De muziekvoorstelling Flow my tears van het Leidse muziektheatergezelschap Veenfabriek is veel eerder een theatraal concert dan een voorstelling in de traditionele zin van het woord. Toch schept het gegeven van het amateur-musicerende indianenechtpaar een mooi, geestig en ook ontroerend theatraal kader voor de renaissance-liederen die de groep ten gehore brengt. - Trouw

ARIANNA

Veenfabriek / Lizzy Timmers http://www.veenfabriek.nl/nl/veenfabriek-producties/arianna.html Een gecrashte auto, een vrouw kijkt vertwijfeld om zich heen. Wat is er gebeurd, waar is zij? En – misschien nog wel belangrijker - waar is hij? Zij is Arianna, ze is een stukje gaan rijden en is in botsing geraakt. Ze is een vrouw met een opwindend sociaal leven en een uitdagende baan … wel heeft haar vriend T. haar onlangs verlaten, maar dat heeft toch niets met deze botsing te maken? In de Griekse tragedie hielp Arianna de Griekse held Theseus de Minotaurus, half mens en half stier, in het labyrint te verslaan. Dankzij haar rode draad keerde Theseus uit het doolhof terug en beloofde haar eeuwige trouw. Maar op weg naar Athene liet hij haar achter op een onbewoond eiland. Monteverdi, de grote componist en grondlegger van de opera, componeerde in 1609 op basis van deze mythe een opera; een opera waarvan de partituur, net als de liefde in het verhaal, bij een brand volledig in rook opgegaan is. Op één lied na: het lamento van Arianna, waarin zij haar hartverscheurende liefdesverdriet bezingt. Gefascineerd door dit tweeledig verlies van zowel muzikale als theatrale schoonheid, maakt de Veenfabriek een muziektheatervoorstelling over liefdesverdriet. Daarvoor is er door het ensemble op het originele materiaal geïnspireerde muziek gecomponeerd en tekst geschreven. Fragmenten uit Annelies Verbekes VISSEN REDDEN en haar korte verhaal 'Liefde, Hoop en Dwergen' (GROENER GRAS) kregen hierin een belangrijke plaats. In regie van het nieuwe muziektheatertalent Lizzy Timmers is Arianna een tragikomisch verhaal over crashen en liefde, over een gebroken hart en de angst om te vallen en niet meer op te kunnen staan.Regie Lizzy Timmers


Spel Yonina Spijker, Jacobien Elffers, Milena Haverkamp, Annelinde Bruijs (stage)


Muziek Ton van der Meer


Dramaturgie Paul Slangen


Techniek Joris Reijmer, Tjalling Bal, Michelle de Vries (stage)


Publiciteit Tamara Keasberry, Marije Bettonviel


Productie Anne-Marie Geldhof, Janneke Gorthuis (stage), Suzanne Kortbeek (stage)


Regie-assistentie Nitchka Wefers Bettink


Met dank aan Annelies Verbeke (gebruik van fragmenten uit VISSEN REDDEN en GROENER GRAS), John van Oostrum, Theater Ins Blau, Stadsparkeerplan Leiden, Peak Audio, JCDecaux, La Linea Leiden CV (samenwerkingsverband tussen Blauwhoed en Strukton Projectontwikkeling), ELECTRIC FUN, Krisztina de Chatel

DAAR GAAN WE WEER (White male privilege)

Van en met: Wine Dierickx, Matijs Jansen, Maartje Remmers
Tekst: Annelies Verbeke
Ontwerp decor en licht: Maarten van Otterdijk
Kostuums: Vita Mees, Erik Bosman, Karin van der Leeuw
Stemmen: Walid Benmbarek, Daniel Frankl, Betty Schuurman
Coaching: Jan Bijvoet, Marien Jongewaard
Producent: Wunderbaum
Co-producent: Theater Rotterdam
Met de hulp van: Stichting DOEN, Fonds 21, Lirafonds, Elise Mathilde Fonds
--
'Even pijnlijk als hilarisch (****)'
- de Volkskrant

'Een provocatieve ontknoping voor een interessant ideeënstuk (****)'
- NRC Handelsblad.

'Die 'zoo-humain' is in zekere zin letterlijk te nemen. (****)'
- Theaterkrant

'Zelden zag ik zo slim en komisch een maatschappelijk actueel thema in het theater tot op het bot gefileerd worden. (****)'
- Trouw

'Een intelligent en mooi gespeeld stuk, met een geweldig goede, nieuw geschreven tekst die de bevoorrechte positie van witte mensen, hun naïviteit en vaak onbedoelde racisme pijnlijk blootlegt.'
De Nederlandse Toneeljury, (nominatie voor) Nederlands Theater Festival
--

Een voorstelling over de bevoorrechte positie van witte mensen en hun gebrek aan benul daarvan.
In Daar gaan we weer (White Male Privilege) reageren drie hoogopgeleide, witte West-Europeanen van bijna veertig op een opgehouden spiegel waarin ze een onfris verleden en een complex heden gereflecteerd zien. Een spiegel waar ze steeds moeilijker naast kunnen kijken. Vanuit hun moderne kantoor proberen drie collega’s hun rol in het racisme-debat te definiëren. Gaandeweg zakken ze steeds verder weg in een moreel moeras, waarbij vermoeidheid en overgevoeligheid nooit veraf zijn.